watak perempuan murahan

Saya perasan, boleh dikatakan hampir setiap filem tempatan pasti ada adegan kelab malam. Dan dalam setiap adegan kelab malam, pasti akan ada pelakon ekstra yang memegang watak sebagai perempuan murahan. Arahan yang diberikan saya jangka mungkin mudah. Arahan pertama mungkin mereka wajib menyarung 'clothes that poke eye'. Tak kiralah segeleber mana paha, lengan atau perut janji 'clothes that poke eye'. Arahan kedua, wajib menari tanpa henti. Selagi tak ada arahan; CUT, selagi itulah kena menari. Arahan ketiga, meleser-leser ke badan pelakon watak antagonis sambil sebelah tangan mungkin memegang gelas wain atau wiski ataupun sebatang rokok. Tanpa dialog yang perlu dihafal dan menyusahkan diri. Habis berlakon, dapatlah sikit duit poket. Bukankah mudah dan seronok?

Walau apapun, saya tabik dengan pengarah filem yang menyelitkan adegan kelab malam. Tidak hipokrit. Tak pernah nak rasa malu untuk dedahkan kebiasaan gaya hidup diri sendiri. Betul tak? Orang kata, tak berapa nak meluatlah kalau tengok pun. Sebab dah realiti pun serupa itu!

Apa yang buat saya meluat dengan filem tempatan adalah watak protagonis yang sebaik-baik umat! Dah kena caci maki pun boleh lagi bersabar. Dah kena humban ke mana-mana pun, larat lagi nak menangis. Dah puas kena buli pun, boleh lagi nak bertahan. Dah kena santau pun, boleh lagi nak sayang-sayang? Apa ke halnya itu?

Walau apapun, kreditlah untuk mereka yang terlibat di atas.